MUNDART

Mit eme Grüppli Fraue bini letschti bi men Italiäner go Znacht ässe. En Yyladig zum Viergang-Menu. Me het zur Uswahl gha, öb men Angus-Filet oder es «Merluzzo-Skrei Filet von den Lofoten» in ere Sämf-Chrütterchruschte wett ässe. Der Fisch het my nid gluschtet, ich ha s Angusfleisch bstellt. Churz vor em Hauptgang isch eini vo de Frauen ufgstande. Si müessi sofort häi wäg de Chind.

Mir andere häi no es super Tiramisu yyne gschletzt und wo alli satt und müed häi welle go, het der Källner zwöi Aluschaale brocht. Es syg s Dessert und s Lofote-Fischfilet für die Signora, wo scho wäg isch. Sälli het aber nid welle, ass ihre öbber das verbassten Ässe verbyybringt und keini hets welle mitneh. So isch es cho, ass dä duftendi Fisch in der Aluschaalen uf mym Byyfahrersitz mit häi gfahren isch. Prompt han en denn im Auto vergässe. Es isch zum Glück e chalti Nacht gsi, do isch Autositz oder Chüelschrank ghüpft wie gsprunge.

Am Daag druf hani myni Chochkürs in der Schuel gee und mir wie immer es Zmitag yypackt. Erscht woni ins Auto gstiige bi und alles nach Fisch gschmeckt het, isch es mir wie Schuppe vo den Auge gheit, ass der Hauptgang vo gescht no do isch. Ich ha der Fisch denn in der grosse Schuelchuchi in Chüelschrank do, s Auto weer denn doch z warm worde. Nur sälten und ungärn entsorg ich Lääbesmittel. Dorum hani mir fescht vorgnoo, ass i das Zoben ändlig ufwerm.

Won ich am Nommidaag denn müed häi gfahre bi, isch mer churz vor em Aacho in Sinn cho, ass dä Lofote-Fisch immer no im Chüelschrank in der Schuel lytt! Ich by nur eimol in der Wuche dört und die Huuswirtschaftslehrerinne würde sich wunderen oder gar närve, wenn die myni duftende Ässensräschte würde finde. Aso bini zrugg in d Schuel gfahre. Zum Glück hani e Schlüssel, i bi mer trotzdäm wien e Diebin vorcho, woni mit däm Ässen in der Hand an der Putzfrau vorby gschliche bi. Sii het d Nase grümpft.

Der Fisch hets denn ändlig häi gschafft. Ich has ganze Znacht um dä Lofote-Fisch umme plant und e Wysswyy chalt gstellt. Schliesslig het er e langi Reis hinter sich – vor und nachem kocht wärde. Woni denn ändlig die Folien ufgmacht ha, isch näbscht eme sehr penetrante Fischgschmack es chlyyses, undefinierbars Hüffeli Ässe zum Vorschyyn cho. Die Sämfchruschte het das ganzen optisch au nid grad ufgwärtet, es het my mee ans Doosefuetter vom Hund erinneret.

Aso «Butter bei die Fische» – ich bi jetz so ehrlig: Ich ha die ganz Schale mitsamt em Ässen in Chübel do und entsorgt! So Leid mir das für e Fisch duet. Spöter isch es SMS vo deere Frau cho, wo gescht yyglade het. Die zwei Fraue, wo dä Lofote-Fisch gässe häi, häigen e schlimmi Nacht gha! Sy hofft, mir gohts guet und es düechi ihre Leid, ass ich die dritt Portion mitgno häig.

Ich ha nur erlyychteret grinst und es Glas Wyy gnoo.

Marianne Lindner-Köhler, 1981 im Baselbiet geboren und aufgewachsen, lebt mit ihrer Familie in München. Als Mary Long tritt sie auf bayerischen und Schweizer Poetry-Slam- und Kleinkunstbühnen auf.