Bombestimmig

Eigetlig hani nid wellen über e Konflikt im Noochen Oschte rede – sondern e Wiehnachtsbaum chaufe. Aagfange het die ganz Gschicht relativ harmlos, irgendwo im Gwüel vo däm Wiehnachts-Urwald. Ufdräiti Chind häi zwüsche de Tännli Fangis gspiilt, gstressti Papis häi sich mit Glüehwyy-Stiifeli an mir verby druckt und in der Färni het e Primar-Klass e gwaggligs «O du fröhliche» gsunge. Bitzli luschtlos hani in däm Sunntigs-Chaos das Wäldli durchforschtet. Und zmitz drin hani denn nid s perfekte Bäumli gfunde – sondern en alti Schuelkolleegin. Bi grad e chly verschrocke. «Anja!», hani vellicht e bitz z lut gruefe, und si het müesse lache. Mir häi eus ewigs nümm gseh und trotzdäm (oder grad wägedäm) sy mer denn in langwyligschte Small Talk gschlidderet, wos git. Es Gsprööch – so absehbar wie d Bundesrotswahle. En uswächselbare Wortwächsel im Näbel vo däm Dezämber-Tag.

Bi froh gsi, woni gmerkt ha, ass eus Themen usgöngen und s «Tschüss» uf der Hand lyt. «Also du», hani gsäit und denn no «Fröhlichi Feschttäg!» gwünscht. Si het uf e Bode gluegt, der Chopf gschüttlet und gsäit, ass si das ebe gar nid so eifach fänd, das mit däm fröhlich sy. Si frog sich halt, öb men überhaupt dörf Feschter fyyre, bi dere Bombestimmig, wo mir häi uf der Wält.

Und i ha denn au uf e Bode gluegt. Jo, und irgendwie häi mer denn, zwüschen all dene Wiehnachtsbäumli, aagfangen über e Chrieg reede. Und über d Überforderig. Und über d Hilflosigkeit. Und übers Leid und e Terror und e Schmärz. Und über d Angscht vor em Abstumpfe, d Angscht vor der Glychgültigkeit, d Angscht vor em Wäggluege – aber au d Angscht vor em Aaneluege. Mir häi drüber gredt, was sich Mensche gegesytig alles chönnen aadue. Und mir häi eus gfrogt, was mir dergege chönne mache. Spände? Sich informiere? Zueloose? Mitgfühl? Solidariteet?

«Vellicht», het d Anja denn gmeint, «vellicht chönne mer eus au immer wiider bewusst mache, ass nüt sälbverständlich isch. Vellicht chönne mer immer wiider dankbar sy, für jede schöne Momänt, die chlynen und die groosse. Und vellicht chönne mer d Alltagssorge nid ganz so ärnscht neh.»

I ha denn s nöggschte Bäumli gnoo. Es isch nid s perfekte Bäumli gsi, es isch e magers gsi und e chrumms. Aber i has gnoo und zahlt und denn hani no der Primar-Klass zuegloost, wo grad «Weihnachtsbäckerei» gsunge het und i ha bitz müesse schmunzle, ab däm einte Bueb mit der rote Chappe, wo lut und falsch, aber würklich lydeschaftlich mitgsunge het. Und denn hani zuegluegt, wie d Lüt begeischteret chlatschen und wie der Bueb zu sym Mami secklet und wie si sich umarme. Und denn bini häi spaziert und ha derby an d Anja dänkt und an das, wo si gsäit het. I bi ganz froh gsi, ass i se wiider mol troffe ha. I wünsch ihren und au Ihne fröhlichi Feschttäg. Vo Härze.

Dominik Muheim ist in Reigoldswil aufgewachsen und lebt in Liestal. Er ist freischaffender Kabarettist und Slam-Poet. Er gewann 2017 den Baselbieter Kulturpreis und ist Träger des «Salzburger Stiers» 2024.