Egoischte

Letschti bini mit myner Teenager-Dochter ame Samschtigvormittag ins Hallebad. In es groosses mit Whirlpool und warmem Ussebecki und so. Mit volle Däsche sy mer uf München übere gfahre, mir häi sogar je es Buech yypackt, zum zwüscheduure chly z läse.

Im Bad isch es heerlig gsii und gar nid so voll. Mir sy denn scho rächt früeh ins Bistro go Pommes ässe. Schwümme macht schliesslig hungrig und ässe müed, so häi mer dernoo gmüetlig wellen uf e Liggstuehl go verdauen und läse.

Mit Baddüecher, wo mer ume Körper gwiggled häi und in nasse Schläppli sy mir in däm riise Hallebad ummegloffen und häi schnäll gmerkt, ass uf jedem Liggstuehl schon es Badduech lyt. Au uf allne Plastigstüehl und uf allne Sässel, sogar in de Strandchörb uf der Galerie oobe, eifach uf allem, wo d irgendwie chasch sitzen oder ligge, isch sones blöds Duech gläge! Nur druff ghockt isch chuum mol öpper.

Am liebschte hätt i zwee vo deenen Egoischte-Lümpe wägg gschleuderet und öisi druf gleit. Aber für so öppis fehlt mir denn amme der Muet. Drum hani ein vo de Badmäischter gfroggt, öb mir irgendwo chönnen aanesitze. Äxtra chly naiv han em gsäit, ass überall öppis druff lyt. Das syg leider so üblig, het er bitz schuldbewusst gsäit und mir denn sy Stuehl aabotte. Grad näbem Chlyychinderbecki. Ich ha denn lieber wyter gluegt. Wien e Rotmilan, wo über em Fäld kräist, häi myni Auge die wysse Plastigmöbel abgsuecht.

Was sy das für Mönsche, wo alles reservieren und denn doch nid bruuche? Das sy bestimmt so Lüt, wo im Zug mit eim Koffer es ganzes Viererabteil blockiere. Wenn me die denn fründlig frogt: «Isch do no frey?» – und derby äigetlig dänkt: «Nimm sofort dy Koffer wägg, du Egoischt!» – denn stöhne si aagsträngt uf, as hätt me se beleidiget.

Am Büffet nämme settig Lüt immer vill meh, ass si chönnen ässe. Wohrschyynlig parkiere die Mönschen au so, ass nääbedra kein me Platz het, Hauptsach, der eigeni Chaare stoht guet.

«Mami, do hets leeri Stüehl!», het my Dochter gruefe. Si isch aane gsässen und het im «Harry Potter» gläse.

Aber ich bi losgrennt! Ich ha alli Düecher und Däschen us em ganze Bad ins Becki vo de Schwümmer gschosse. Denn bini in schönschte Strandchorb ghockt und ha zuegluegt, wie d Lüt verzwyyflet versuecht häi, die pflotschnasse Sachen us em Wasser z fische. «Das ist nicht üblich!», het der Badmeischter immer wiider gruefe. Alli sy mit ihrne Sachen us em Bad gsecklet, ich ha in jedi Kabyynen e Zeedel mit «Reserviert» ghänkt. D Lüt häi sich in de Gäng umzogen und us de Boxen in der Decki isch lutti Muusig cho – der Falco mit «… die ganze Welt dreht sich um mich, denn ich bin nur ein Egoist». Ich ha zuegluegt und grinst.

«Mami, was isch so luschtig, worum liisisch du gar nid?», het mi my Dochter plötzlig us myne Gedanke grisse. Zum Glück fehlt mir ammen e chly der Muet.

Marianne Lindner-Köhler, 1981 im Baselbiet geboren und aufgewachsen, lebt mit ihrer Familie in München. Als Mary Long tritt sie auf bayerischen und Schweizer Poetry-Slam- und Kleinkunstbühnen auf.

MUNDART

Image Title

Möchten Sie weiterlesen?

Ja. Ich bin Abonnent.

Ja. Ich benötige ein Abo.

Article

Image Title