Liecht aa!

I gib nümm so vill Workshops wie au scho. Nach em Lockdown ha mi aber wahnsinnig druf gfröit, wiider unter Mensche z cho und mit ene zämezschaffe. I han e zwäitäilige Workshop in ere sächste Primarklass gee. Im erschte Täil häi mer Üebige zum kreative Schryybe gmacht, Story-Telling und so wyter. Denn häi si zwoo Wuche lang Zyt gha, zum e Täggscht z schryybe. Am zwäite Workshop-Morgen isch d Performance im Fokus gstande: Wie bring i jetz my Täggscht esoo an d Lüt, dass si zueluegen und zueloose?

Mir häi es baar Ufwerm-Üebige gmacht. Denn hani d Klass ufgforderet, sich je ei Satz z überlegge. Irgendei Satz mit mindeschtens drei Wörter, eis dervo es Värb. D Selvije isch as Erschti füürecho. I han ere s Stichwort Entsetze gee. Si het in d Klass gluegt, ihri Händ über em Chopf zämegschlaagen und gruefe: «Ich bin ein Baum!» Mir häi öis anderi Situationen überläit und sen ufgforderet, sich mit em glyyche Satz in die nöii Situation yynezdänke. D Selvije het afo gähne, si het sich gstreckt und verwunderet in Spiegel gluegt: «Ich bin ein Baum?» Denn isch der Leandro draacho. Är het d Vorgoob übercho, sich zum ene dote Voogel aabezchnüünlen und sy Satz z sääge.

Der Leandro het sich Zyt gnoo. Är het uf dä imaginär Voogel gstarrt und denn ganz sanft gsäit: «Alter, was geht?» D Stimmig isch guet gsi, d Klass voll derby – süscht funktioniert die Üebig logischerwyys nit.

Jetz isch d Laila an der Räihe gsi. Si het sich mit em linggen Arm am rächte ghebt und fescht uf e Boode gluegt. Es mües niemer füürestoh, wo nit wett, hani gsäit. D Laila het ihre Blick um 45 Grad aaghoben und gfrogt, öb si au uf Spanisch dörfi. «Klar», hani gsäit, das gieng natürlig au. Denn isch si füürecho und im Schnyydersitz ufe Boode gsässe. Ihri Eige-Reschyy het mer gfallen und i ha gwartet, was si macht. Si het dief Luft gholt, s Gsicht gege d Decki grichtet, d Auge zuegmacht und gschroue: «Mamá, enciende la luz!» Und grad nomol.

I ha d Klass aagluegt und zun ere Ruckmäldig ufgforderet. Die isch in eren Ufreegig gsi: «Mir häi d Laila no nie so gseh! Mir häi si no nie so gseh! D Laila säit süscht nie öbbis!» D Laila het der Chopf sofort wiider gsänkt und uf e Boode gluegt. Worum si sich dä Satz usdänkt häig, hani gfrogt. D Laila het nit ufgluegt und gsäit, dass ihri Mueter ständig chiem cho s Liecht apstelle, wenn si in ihrem Zimmer syg, wil si mäini, si syg nit do. Dä isch gsässe, Hüehnerhut. «Ein Kind reklamiert seine Sichtbarkeit», ischs mer dur e Chopf gschosse. Denn hets in d Pause glüten und d Laila isch mi cho froge, öb si noochhär nomol dörfi, mit emen andere Satz.

Vowääge «Syschteemrelevanz», wo die letschte Mönet so vill diskutiert worden isch und die äint oder der ander Pruefstäätig in Sache Sinn und Zwäck vom äigene Schaffe verunsicheret het: Zmindescht an däm Morge hani der Yydruck gha, si seg relativ relatiiv.

Daniela Dill ist Spoken-Word-Autorin, stammt aus Lausen und lebt in Basel. Sie arbeitet im Wortstellwerk - Junges Schreibhaus Basel.