«Was isch passiert?», het d Noochbere vom Balkon obenabe gruefe. Si het hinder de Geranie vüre gspienzlet und gfrogt, wiso ich so cheesbleich uf d Strooss use lueg.

Und jo, es muess es truurigs Bild gsi sy, wien I dört unden uf em Troittoir gstande bi, mit hängende Schulteren und entgleiste Gsichtszüg. I ha nämmlig grad zwöi sehr wärtvolli Sache verlore: s Vertrouen in d Menschheit und …

Aso, es isch esoo gsi: I ha mys gäle Rennvelo welle verchaufe. S het eifach kei Platz meh gha in mym Chällerabteil – und in mym Alltag. Und wäge däm hanis uf Tutti do. Dört het sich sofort öbber gmolde: «Wäre es möglich eine Probefahrt mit dem Velo zu machen?» En interessierte Chäufer mit emen interessante Nick-Name. «Suppe-Knorrli» het är gheisse.

Der «Suppe Knorrli» isch am nöggschte Daag, punkt Vieri, vor mir gstande. Dä jung Typ het mir d Hand gschüttlet, sich ufs Velo gschwungen und isch dervoogfahre.

Und es isch eben es Momäntli här gsi, sit är samt mym Velo an der Strooss vorne verschwunden isch. Das «Momäntli» isch sit eme Momänt au kei «Momäntli» meh gsi, sondern ehnder e «Momänt». En immer unaagnähmere Momänt. Und denn isch es mir wie Brämsbeleeg vo den Auge gheit: Das Velo isch klaut.

«Jetz muesch der Schuggerei aalüte!», het d Noochbere vom Balkon obenabe gruefe. «Was isch passiert?», het der Noochber vom 3. Stock obenabe gruefe. «Am Muheim isch der Göppel underem Arsch ewäggklaut worde!», het d Noochbere vom 1. Stock ufe gruefe. Si häi afo diskutiere. Das hani aber nümm mitübercho, wil i scho d Polizischtin am Apparat gha ha. «Eifach nomol fürs Protokoll… », het d Polizischtin gsäit, «Si hän ihm das Velo eifach gee und är hets gno und isch dervoo- gfahre?»

«Jä», han ich gsäit. «Ok», het si gsäit. «Wüsse Si denn süscht no öbbis über dä Velo-Dieb?» – «Em … jä», hani gsäit, «är heisst Suppe-Knorrli.»

D Polizischtin uf der andere Syte het jetz nüt meh gsäit. Es isch eifach still gsi, und denn hani Grüsch ghört, woni grob as Lachaafall interpretiert ha. Und bevor i öbbis ha chönne säge, het die schwer amüsierti Polizischtin der «Warteschleife-Jazz» yynegheit.

«Isch die Schuggerei scho unterwägs?», het Noochbere vom Balkon obenabe gruefe. Süsch weers drum langsam Zyt für Zivilcourage, si holi scho mol s Luftgwehrli. «Soubandi», het der Noochber vom 3. Stock gmacht. Und bevor e halbe Wohnblock in Eigejustiz uf «Suppe-Knorrli-Jagd» isch, het mer öbber vo hinden uf d Schultere klopft: «I nimm das Velo.»

Der Suppe-Knorrli isch samt mym Velo vor mir gstande: «Chani bar zahle?»

D Noochbere sy fascht e bitzli enttüscht wiider hinter de Geranie verschwunden und i in myner Wohnig. Ganz knapp häi mers doch nid verlore, s Vertrouen in d Menschheit. Glück gha.

Dominik Muheim ist in Reigoldswil aufgewachsen und lebt in Liestal. Er ist freischaffender Kabarettist und Slam-Poet. Er gewann 2017 den Baselbieter Kulturpreis und ist Träger des «Salzburger Stiers» 2024.