Und denn hani mit em Moritz Leuenberger 10 Minute lang über Friidhööf greedet. Aber zerscht hani d WC-Türe nümm ufbrocht. Aber fömmer vornen aa.

Es git jo Täg, die chömme derhär, ass weere si eifach eine vo villne. Täg, wo nüt passiert. Täg, wo me nit drüber muess noochedänke. Täg, wo men ohni schlächts Gwüsse wiider cha vergässe.

Und genau an irgendsomene Tag hani d WC-Türe nümm ufbrocht. S Schloss isch verchlemmt gsi. Und sofort isch es nümm eifach irgendsone Tag gsi, sondern, högschtwahrschyynlig: My letschte Tag. D Panik schloot jo gärn überdramatisch yy. Zerscht hani churz mit zittrige Händ an däm Schloss-Dings ummegmorkst. Denn hani relativ schnäll zu «Plan B» gwächslet: Mit beidne Füscht an d Türe bolderen und «Hilfe» schreie. Z lut. My Stimm het sich überschlage. Dä Schrei isch richtig dur das chlyne Chämmerli kläpperet. I bi sälber verschrocke. Vellicht sött i churz dureschnuufen und e «Plan C» finde. I ha mys Ohr an d Türe prässt und ha ghört, ass mi niemer ghört het. Nei, dä Apero dusse, dä isch wyter gange, as weer nüt. Niemer het gmerkt, ass do öbber so nooch, so tief in der Schyssi steckt.

Und denn isch es no usgrächnet dä Aalass. En Ooben über e «James Joyce» und sys Buech «Ulysses». Es Johrhundertwärch! E Buech, wo me sich ins Büechergstell stellt, wenn men öbbis vo sich haltet. Öb mes au gläse het, isch glaub gar nid so wichtig.

I bi gfrogt worde, öb i würd ufträten an däm Event und bitzli über das Buech reede. Und i bi ufträten und ha drüber greedet, ass i das Buech gar nid gläse ha. Und s Publikum het glache, wils die Meischte glaub au nid gläse häi, und das isch irgendwie e versöhnliche Momänt gsi – aber jetz ha mi im WC yygschlosse. Und der Duft vo der Zitroneseifi isch immer steercher worde. Mit verschwitztem Gsicht hani die Türen aagluegt. Also guet. «Plan C». I ha das Schloss in d Finger gno, und süferli in die anderi Richtig dreiht und denn: Isch d Türe glych nid ufgange. En Odyssee!

D Panik isch unbrämst zruggcho und i ha mi unbrämst an die Türen aanegworfe – und plötzlig bini us der Kabine gflooge.

«Aha», hani dänkt, «in däm Fall isch aso planloosi Gwalt d Lösig gsi». Schad für d Gschicht. Rein vo der Erzählig här weers mer wohler gsi, wenn das mit em «Schloss in die anderi Richtig dreihe» funktioniert hätt. Hätt nämmlig no irgend e schöni Metaphere gee oder so. Aber ebe, jetz isch es halt d Gwalt gsi. Muessi zuegee, au as Pazifischt. Erschöpft hamer vom Buffet en Orangesaft gholt und womi umdreiht ha, isch der Moritz Leuenberger vor mir gstande. Öb i denn scho mol am Grab gsi syg vom Joyce, het är gfrogt, das syg nämmlig uf eme Friidhoof z Züri. Und i ha gsäit, ass i no nie dört gsi syg, aber z Paris sygi scho mol uf em Friidhoof gsi, bim Grab vo der Édith Piaf, und denn häi mir 10 Minuten über Friidhööf greedet. Und won er sich verabschiidet het, bini dört gstande, mit em Orangesaft und ha dänkt: Das git e Kolumne.

Dominik Muheim ist in Reigoldswil aufgewachsen und lebt in Liestal. Er ist freischaffender Kabarettist und Slam-Poet. Er gewann 2017 den Baselbieter Kulturpreis und ist Träger des «Salzburger Stiers» 2024.